Η μυθολογία λέει πως το όνομα του νησιού το έδωσε ο πρώτος οικιστής της, ο Κίμωλος. Οι Βενετοί την ονόμαζαν «Αρτζεντιέρα», ίσως από το ασημόχρωμο τόνο των πετρωμάτων της. Στο Μεσαίωνα, το νησί λεγόταν «Εχινούσα», δηλαδή η νήσος των Εχιδνών.
Η αρχαία πόλη, πριν βυθιστεί, βρισκόταν στα δυτικά του νησιού στη σημερινή θέση «Ελληνικά». Ότι απέμεινε από την πόλη βρίσκεται στο νησάκι Άγιος Ανδρέας, απέναντι από τα Ελληνικά, όπου στον βυθό της περιοχής βρέθηκαν ερείπια από τα σπίτια και τους τάφους της αρχαίας πόλης. Οι κάτοικοι συνέχισαν να κατοικούν εδώ μέχρι τη Βυζαντινή Εποχή όπως προκύπτει από τα ευρήματα αγγείων Ρωμαϊκών και Βυζαντινών Χρόνων.
 |
| Πανοραμική θέα από το Χωριό Κιμώλου |
 |
| Το Σκιάδι |
Η Κίμωλος υπέστη, όπως όλα τα Κυκλαδονήσια, πολλά δεινά από τις επιδρομές των πειρατών και την κυριαρχία αλλόθρησκων κατακτητών αλλά γνώρισε και ημέρες δόξας. Κατά τη διάρκεια της Φραγκοκρατίας, ο Μάρκος Σανούδος, ένωσε την Κίμωλο με το Δουκάτο της Νάξου (1207). Στη συνέχεια το νησί καταλήφθηκε από τους Τούρκους και κατά το Ρωσοτουρκικό πόλεμο (1770-1774), από τους Ρώσους.
Μετά την απελευθέρωση από τον Τουρκικό ζυγό (1828) η Κίμωλος ενσωματώθηκε στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος.
